Znajdźcie inne małżeństwa, które pragną we wspólnocie pogłębiać i umacniać dar sakramentu pod opieką Matki Bożej. Na początek wystarczą nawet trzy pary. Zapytajcie o zgodę Księdza Proboszcza i poproście o obecność kapłana.

Niech to będzie wasze apostolstwo: nie zapomnijcie o modlitwie w tej intencji, a na spotkania zaproście Matkę Bożą.

Zazwyczaj spotkania mają miejsce raz w miesiącu, ale jeśli jest potrzeba, mogą się odbywać częściej. Spotkanie najlepiej prowadzić przy parafii – wtedy łatwo trafią na nie nowe osoby. Można również spotykać się w mieszkaniu. Jeśli to tylko możliwe, warto zadbać o obecność kapłana. Na spotkanie można przyjść z dziećmi, o ile tylko zorganizujemy im opiekę podczas części formacyjnej (może to być jedno z rodziców lub animator).

Spotkanie może mieć formę krótszą lub dłuższą. Forma krótsza to samo dzielenie (powinno trwać maksymalnie jedną godzinę). Forma dłuższa to także czas na dłuższą wspólną modlitwę i braterską agapę.

Przebieg dłuższego spotkania (poszczególne części można zrealizować w dowolnej kolejności):

1. Spotkanie rozpoczynamy od modlitwy. Możliwości jest wiele: wspólna modlitwa, różaniec, adoracja, a nawet Msza św.
2. Następnie ma miejsce część formacyjna: rozważanie tematu (można posłużyć się tą książką, najlepiej poprosić o słowo kapłana) i rozmowa-dzielenie – w jednej lub kilku grupach (gdy jest więcej osób). W tym czasie dzieci mogą mieć własny program w oddzielnym pomieszczeniu. Warto poprosić kapłana o podsumowanie dzielenia.
3. Na zakończenie, jeśli mamy czas, możemy urządzić wspólną agapę.

1. Rozpocznijcie modlitwą (może to być modlitwa do Ducha Świętego, zaproszenie Matki Bożej i św. Józefa, można też posłużyć się propozycjami modlitw z Dodatku albo odmówić tajemnicę różańca św. w konkretnych intencjach).
2. Przeczytaj głośno „Dekalog” dzielenia – na pierwszym spotkaniu, a jeśli jest taka potrzeba, również na kolejnych.
3. Odczytajcie (ty lub ktoś z uczestników) fragment z Pisma Świętego, najlepiej bezpośrednio z przyniesionego na spotkanie egzemplarza.
4. Głośno odczytajcie tekst i świadectwo.
5. Teraz jest czas na dzielenie. Warto na początku zachęcić do dzielenia i odczytać pytania pomocnicze (są one tylko pomocą i nie trzeba na nie koniecznie odpowiadać).
6. Poproś o komentarz kapłana (jeśli jest na spotkaniu).
7. Przeczytaj „Propozycję dla małżonków”.
8. Zakończcie spotkanie modlitwą (dziękczynienie i zawierzenie owoców spotkania Matce Bożej).
9. Błogosławieństwo kapłana.

Grupy Ruchu powstają przy parafiach. Grupą kieruje proboszcz lub wyznaczony przez niego kapłan, wspólnie z animatorami (Statut RRN).

Aby treści przeczytane lub usłyszane na konferencji przyniosły owoc, muszą zostać uwewnętrznione, przemyślane i „przetrawione”. Najlepiej zrobić to wspólnie, w grupach dzielenia. Grupa nie powinna przekraczać kilkunastu osób. W takiej grupie możemy sobie nawzajem pomóc świadectwem wiary i działania Bożej miłości. Nie bójmy się mówić o swoich słabościach (oczywiście bez ekshibicjonizmu), bo w nich – gdy z pomocą łaski nie chcemy im ulegać – najwyraźniej objawia się moc Boża. Aby stworzyć w grupie klimat zaufania i szczerości warto przestrzegać „dekalogu grup dzielenia” wypracowanego w RRN.

Warto od czasu do czasu spróbować dzielenia w oddzielnych grupach dla mężczyzn i kobiet. Doświadczenie pokazuje, że mężczyznom jest łatwiej otworzyć się we własnym gronie.

1. Każde spotkanie warto rozpocząć i zakończyć wspólną modlitwą, wzywając opieki i wstawiennictwa Maryi, która najpełniej otwiera nas na działanie Ducha Świętego i miłującą obecność Boga. Staraj się podczas spotkania zawierzać jego owoce Maryi.
2. Nie zapominaj, że spotkanie ma być formą wspólnej medytacji, spojrzenia na swoje życie w świetle podanych treści duchowych, w obecności Boga oraz braci i sióstr, aby odkryć działanie miłosierdzia Bożego.
3. Zabiegaj o atmosferę wyciszenia, skupienia, dyskrecji i otwartości.
4. Nie narzucaj innym własnego sposobu myślenia, przeżywania, reagowania, światopoglądu.
5. Wystrzegaj się postawy doradcy, nie miej ambicji rozwiązywania komuś jego problemów czy wyjaśniania zagadnień teologicznych i moralnych.
6. Unikaj sformułowań ogólnych typu: „my”, „ludzie”, „oni”, czy bezosobowych jak: trzeba”, „powinno się”, „należy”, „wiadomo”.
7. Staraj się mówić jednoznacznie, konkretnie i rzeczowo (trzymając się tematu spotkania), tak by odnosić swoją wypowiedź do siebie, a nie komentować przedmówcę.
8. Unikaj dyskusji, krytyki, polemik, osądzania czy moralizowania, ale staraj się dzielić własnym doświadczeniem duchowym.
9. Nie bój się chwil dłuższego milczenia – dla kogoś mogą one być potrzebne do modlitwy, przemyślenia problemu, oceny siebie, podjęcia decyzji.
10. Staraj się wsłuchiwać w głos siostry czy brata przyjmując ich takimi, jakimi są. W ten sposób pomożesz jej (jemu) wypowiedzieć siebie.