Jednym z ważnych sposobów budowania małżeństwa i rodziny jest uczestnictwo spotkaniach w grup małżeńskich, w których małżonkowie mają możliwość ugruntowywania swojej wiary, wymiany myśli i doświadczeń, uzyskania wsparcia – a wszystko w atmosferze zachęty, przyjaźni i współodpowiedzialności. Dzięki spotkaniom małżonkowie zbliżają się do siebie i do innych małżeństw. Modlą się wspólnie, dzielą się problemami i sukcesami, wzbogacają łączącą ich więź. Rozwijają charyzmat małżeństwa krocząc ku Bogu w codzienności.

Wzrastać razem to propozycja spotkań małżeńskich wypracowana w Ruchu Rodzin Nazaretańskich. Inspiracją dla tej nazwy stały się słowa papieża Franciszka:

Małżeństwo jest także codzienną pracą, mógłbym powiedzieć, pracą rzemieślniczą, pracą jubilerską, bowiem mąż ma obowiązek starać się, aby żona stawała się bardziej kobietą, a żona ma za zadanie czynić męża bardziej mężczyzną. Jest wzrastaniem także w człowieczeństwie, jako mężczyzna i jako kobieta. A to dokonuje się między wami. To nazywa się wzrastaniem razem. To nie bierze się z powietrza! Pan temu błogosławi, ale jest to dziełem waszych rąk, waszych postaw, waszego sposobu życia, sposobu, w jaki się kochacie. To pozwala nam wzrastać! (…) A dzieci otrzymają w dziedzictwie to, że miały tatę i mamę, którzy dorastali razem, czyniąc siebie nawzajem — jedno drugie — bardziej mężczyzną i bardziej kobietą!

Papież Franciszek, Spotkanie z parami narzeczonych, Watykan 14.02.2014

W niezwykły sposób jedność małżeńską przedstawił Giotto di Bondone na jednym z fresków namalowanych w Kaplicy Scrovegnich w Padwie. Scena przedstawia spotkanie Joachima i Anny przy Złotej Bramie. Tam święci małżonkowie padli sobie w objęcia i ucałowali się. Owocem ich spotkania – według starożytnej tradycji – było poczęcie się Najświętszej Maryi Panny.

W pocałunku rodziców Maryi artysta odmalował łagodność, głębokie uczucie, zjednoczenie.
Dla wielu historyków sztuki to przedstawienie stanowi jeden z najintymniejszych aktów miłosnych w malarstwie. Para czule obejmuje się, Anna delikatnie dotyka dłonią twarz Joachima. Oboje głęboko patrzą na siebie, zdawałoby się nie zauważając wokół siebie nikogo z obecnych. Takie ujęcie w średniowiecznym malarstwie było nowością.

Małżeństwo jest „ikoną miłości Boga do nas”, ponieważ czyni z dwojga małżonków „jedno istnienie”. Para małżeńska jest bowiem obrazem komunii trzech osób Trójcy Przenajświętszej – Ojca, Syna i Ducha Świętego – które „żyją od zawsze i na zawsze w doskonałej jedności”. W „intymnej” więzi mężczyzny i kobiety odzwierciedla się zatem miłość Boga, i nie przypadkiem Biblia używa w odniesieniu do tego „mocnego wyrażenia”, mówiąc o dwojgu małżonków jako „jednym ciele”.

Papież Franciszek, Audiencja Generalna 2 kwietnia 2014

Ruch Rodzin Nazaretańskich wyrósł z inicjatywy ks. Tadeusza Dajczera (†2009) i ks. Andrzeja Buczela (†1994) oraz grupy osób świeckich, którzy utworzyli w 1985 r. w Warszawie – w oparciu o kierownictwo duchowe – pierwszą wspólnotę ewangelizacyjną. Od 1987 r. Ruch Rodzin Nazaretańskich zaczął się dynamicznie rozwijać w wielu diecezjach Polski, a także za granicą. Znana i ceniona książka autorstwa ks. Dajczera – Rozważania o wierze, jest w przeważającej mierze zapisem jego konferencji głoszonych do członków pierwszej wspólnoty. Tym, którzy pragną głębokiego zjednoczenia z Chrystusem, daje ona praktyczne wskazania, jak kroczyć ku niemu na drodze wiary i nieustannego nawrócenia.

Członkowie Ruchu są wpatrzeni we wzór Świętej Rodziny z Nazaretu. Pragną oni naśladować jej świętość, która realizuje się w codzienności przeżywanej z Bogiem i w braterskiej wspólnocie.

Żyć duchowością Ruchu to dążyć do zjednoczenia z Chrystusem przez komunię z Maryją. Przewodnikami na tej drodze są święci: św. Józef, Maksymilian Kolbe, Jan Paweł II, Juan Diego, Teresa od Dzieciątka Jezus, a także Faustyna Kowalska. Szczególną rolę pełni życie sakramentalne, zwłaszcza umiłowanie Eucharystii, oraz duchowa pomoc kapłana, która może przybrać formę stałego spowiednictwa lub kierownictwa duchowego.

W 2007 roku podjęto – we współpracy i pod opieką hierarchii Kościoła – wysiłek odczytania, przemyślenia i sformułowania właściwego Ruchowi charyzmatu, czyli daru Ducha Świętego, którego udziela On Kościołowi za pośrednictwem Ruchu. Sprecyzowano założenia duchowe i zasady pracy formacyjnej oraz ujęto w formę prawną struktury organizacyjne.

Obecnie Ruch w Polsce istnieje jako federacja ponad dwudziestu stowarzyszeń diecezjalnych, działając w oparciu o statut zatwierdzony przez Konferencję Episkopatu Polski w czerwcu 2013 r. Delegatem Episkopatu do spraw Ruchu jest Bp Andrzej Siemieniewski.

Historia Ruchu może być żywym świadectwem tego, że Pan Bóg ma receptę na każdy kryzys. Co więcej, w swej wszechmocy potrafi nawet z trudności wyprowadzić dobro dla tych, którzy Go miłują, ufają Mu i są Mu wierni (por. Katechizm Kościoła Katolickiego 311-314, 412). Tę prawdę, od wieków głoszoną przez Kościół, warto przypominać szczególnie dziś, kiedy małżeństwa i rodziny tak często doświadczają pokusy utraty nadziei w obliczu wielorakich trudności i zranień.

Informacje o Ruchu Rodzin Nazaretańskich można znaleźć na oficjalnej stronie internetowej: rrn.info.pl .